Pearl Jam kurulalı 34 yıl oldu. Efsane albümleri “Ten” çıkalı 33. O zamandan bu zamana pop değişti, rap bütün popüler kaleleri ele geçirdi, indie müzik atılım yaptı, dünya ritimleri reggaeton ve amapiano listeleri altüst etti, Güney Kore’den gelen K-Pop grupları Batı pazarlarında The Beatles’ın satış rekorlarını kırdı. CD yok oldu geri geldi, plak yok oldu geri geldi, gruplar yok oldular sonra yeniden birleşerek geri geldiler. Müzik önce korsan indirildi, sonra stream platformları çıktı, stream platformları dağıtımı ve geliri ele geçirdi, kendini dayattı.
Pearl Jam’in doğrucu, tavırlı, dertli müziğinin üzerinden çok zaman geçti, köprünün altından çok sular aktı. Ama grup hâlâ ayakta. Arenalar, statlar doluyor. Her kuşakta karşılığı var. Bira ve ter kokan Seattle kulüplerinde boğaz tokluğuna çaldıkları günler geride kaldı. Bugün, mesela Londra’daki konser biletlerinin en ucuzu 150 sterline (yaklaşık 6 bin TL) satılıyor. Yırtık kotlu postallı Pearl Jam bugün Adele muamelesi görüyor. Sosyeteden en zengin iş insanına, teknoloji zengininden, bitcoin’cisine start up’çısından siyasetçisine herkes konserlerini dolduruyor.
Geçen 33 yılda yazılımlar, uygulamalar, robotlar derken teknoloji devrimiyle işinden gücünden olmuş X’ler, yapay zekâ acaba kaç aya işimi elimden alır diye düşünen Y’ler için oldukça yüksek fiyatlar. Öte yandan Pearl Jam’in hitap etmeye çalıştığı çalışmaktan umudu kesmiş, bu maaşlarla asla ev sahibi olamayacağını anlayan ve maddi anlamda biraz rahat edebilmek için anne babasının ölmesini bekleyen Z kuşağı için de yüksek fiyatlar. Bu kuşaklar okumasını yapıyorum çünkü “Dark Matter”ı salt müzikalite olarak değil bir tür tarihsel derinlikte de ele almak lazım.
Pearl Jam, orijinal ilk kitlesi zaman içinde büyüyüp yaşlanırken yeni nesillerle bağlarını güçlü tutmaya çalıştı. Yeni albüm “Dark Matter”da bunu yıllar içinde gelen diğer albümlerden çok daha fazla görüyoruz.
Apsny News
