«Η αρπαγή»
Η Λιντιά, που εργάζεται ως μαία σε νοσοκομείο, βλέπει τη ζωή της να ανατρέπεται εξαιτίας του πρόσφατου χωρισμού της. Εν τω μεταξύ, η καλύτερή της φίλη, η Σαλομέ, είναι έγκυος. Ένα βράδυ η Λιντιά γνωρίζει τυχαία τον Μίλος, έναν οδηγό λεωφορείου, καταλήγουν στο κρεβάτι αλλά εκείνος της ξεκαθαρίζει πως δεν θέλει συνέχεια στη γνωριμία τους. Όμως η γέννηση της κόρης της Σαλομέ θα τα αλλάξει όλα. Μια μέρα, και ενώ η Λιντιά έχει στην αγκαλιά της το μωρό της φίλης της, συναντά μέσα στο νοσοκομείο τον Μίλος και του λέει πως το παιδί είναι δικό της και καρπός της μοναδικής τους ερωτικής συνεύρεσης. Ο κύκλος του ψέματος έχει ανοίξει και δεν είναι δυνατόν να κλείσει χωρίς επιπτώσεις.
«Η αρπαγή» (Le Ravissement) της Ιρίς Καλτενμπάκ είναι μια αναπάντεχα όμορφη ταινία με θέμα τα αποτελέσματα που μπορεί να φέρει ένα αστόχαστο ψέμα και που κέρδισε το βραβείο σεναρίου στην εβδομάδα κριτικής του Φεστιβάλ των Κανών.
Η Καλτενμπάκ σκηνοθετεί με αξιοθαύμαστη ηρεμία ανεβάζοντας λίγο-λίγο την ένταση μέχρι τον τελικό «εκτροχιασμό» της Λιντιά. Βέβαια κομβικός είναι και ο ρόλος που παίζει η συγκλονιστική ερμηνεία της Χαφσιά Χερζί, η οποία πίσω από το φοβισμένο χαμόγελό της κρύβει μια τρομακτική αποφασιστικότητα. Και είναι αυτή που θα την οδηγήσει μέχρι την αρπαγή του βρέφους και εμμέσως στην υφαρπαγή των συναισθημάτων του Μίλος.
Η ταινία θέτει ζητήματα όπως ο έρωτας και η μητρότητα, που τα προσεγγίζει όμως μέσα από την ηθική ματιά. Πού μπορεί να οδηγήσει η απόρριψη, η μοναξιά και η απουσία αγάπης; Τελικά η ενοχή βαραίνει αποκλειστικά την αποσταθεροποιημένη ψυχικά γυναίκα ή μήπως συντρέχουν κι άλλοι παράγοντες που ευθύνονται για τα όσα της συμβαίνουν;
Να σημειώσουμε ότι «Η αρπαγή» κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας στο 24ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου. «Μια ταινία που χειρίζεται αδέκαστα, αλλά παράλληλα ντελικάτα, με τρυφερότητα και κατανόηση, τη σύγχρονη μοναξιά», όπως αναφέρει ανάμεσα σε άλλα, το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής.
«Μη μου λες ψέματα»
Κρυμμένες, κατεστραμμένες ζωές
Ο Στεφάν Μπελκούρ, ένας μεσήλικας διάσημος συγγραφέας, μετά από δεκαετίες επιστρέφει στην πόλη που μεγάλωσε. Αφορμή είναι οι εκδηλώσεις που διοργανώνει εκεί μια μεγάλη φίρμα κονιάκ για να γιορτάσει τα 100 χρόνια από την ίδρυσή της. Φτάνοντας, θα γνωριστεί με τον νεαρό Λουκάς, ο οποίος είναι γιος του Τομάς, του πρώτου και αλησμόνητου έρωτα του Στεφάν. Μέσα στις λίγες μέρες που ο συγγραφέας θα μείνει εκεί, θα πάρει απαντήσεις σε ερωτήματα που τον βασάνιζαν όλα αυτά τα χρόνια. Παράλληλα, ο Λουκά θα γνωρίσει καλύτερα τον άγνωστο πατέρα του. Έτσι θα ξεδιπλωθεί η πραγματικά τραγική ιστορία ενός άνδρα που αναγκάστηκε να ζήσει κρυμμένος από το περιβάλλον χωρίς να μπορέσει ποτέ να εκφράσει ό,τι αισθανόταν.
Ο Ολιβιέ Πεγιόν με την ταινία «Μη μου λες ψέματα» (Arrete avec tes mensonges) αφηγείται μια δραματική, συγκινητική ιστορία που αφορά χιλιάδες ανθρώπους. Μια σπαρακτική ιστορία καταπιεσμένων επιθυμιών και ονείρων, αποτέλεσμα της διαφορετικότητας που επί αιώνες δεν ήταν ανεκτή.
Ο σκηνοθέτης συλλαμβάνει στην εντέλεια όλον εκείνο το σπαραγμό των χαμένων ζωών που θυσιάστηκαν στον βωμό ενός άχρηστου κι άθλιου καθωσπρεπισμού.
Ταινία σκηνοθετημένη με τακτ και διακριτικότητα, με υπέροχα κινηματογραφημένες ερωτικές σκηνές, με την κάμερα να προσπαθεί να εξερευνήσει τον πόνο πίσω από τα μάτια των πρωταγωνιστών. Μια ιστορία για τα πρώτα σκιρτήματα, τη σεξουαλική αφύπνιση και την ανακάλυψη της ερωτικής ταυτότητας. Αλλά και για τις μνήμες του παρελθόντος που μας ακολουθούν για πάντα, ιδίως όταν υπάρχουν εκκρεμότητες και αναπάντητα ερωτήματα.
«Μια ταινία για το παρελθόν, για τις μνήμες που δεν σβήνουν ποτέ, για μια τραγική ιστορία χαμένης αγάπης», μιλά ο σκηνοθέτης Ολιβιέ Πεγιόν, η οποία βασίζεται σε αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Φιλίπ Μπεσόν που εκδόθηκε το 2017.
Τόπος χωρίς μέλλον
Ο τίτλος «Χρήστος, το τελευταίο παιδί» από μόνος του, δηλώνει ότι βρισκόμαστε λίγο πριν από το τέλος. Αυτός είναι ο τίτλος του ντοκιμαντέρ της Τζούλια Αμάτι που μας μεταφέρει στους Αρκιούς, ένα ερημονήσι 40 κατοίκων στο νομό Δωδεκανήσων. Η κάμερα παρακολουθεί και καταγράφει τον Χρήστο που φοιτά στην ΣΤ΄ τάξη του μονοθέσιου δημοτικού σχολείου του νησιού και είναι ο μοναδικός μαθητής του! Αυτό σημαίνει πως το παιδί σε μερικούς μήνες θα φύγει για να φοιτήσει στο γυμνάσιο, άρα το σχολείο θα μείνει χωρίς μαθητές και το νησί χωρίς παιδιά!
Αυτήν τη σκληρή κι ανηλεή πραγματικότητα καταγράφει η σκηνοθέτρια. Που μιλά για την πραγματική ζωή των ανθρώπων χωρίς τους παραμορφωτικούς φακούς με τους οποίους βλέπουν οι κάτοικοι των αστικών κέντρων, τόπους όπως οι Αρκιοί. Είναι συγκλονιστικό να παρατηρεί κάποιος το προσωπάκι του Χρήστου σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Το παιδί παραμένει αγέλαστο, σοβαρό, μελαγχολικό. Είναι ένα παιδί μόνο που δεν έχει άλλα παιδιά για να παίξει! Φανταστείτε το κι ύστερα μιλήστε ξανά για παραδείσους!
Θαυμάσια ταινία που συγκλονίζει με την αδιαμεσολάβητη αλήθεια της.
Πάτερ ημών!
Ζαν Λικ Γκοντάρ, 1985 και «Χαίρε Μαρία». Ταινία γκονταρική -πως θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι- που προκάλεσε σκάνδαλο!
Η Μαρί (Μαρία) και ο Τζοζέφ (Ιωσήφ) είναι ζευγάρι, όχι στην προ Χριστού Ιουδαία αλλά στη σύγχρονη Γαλλία. Εκείνη παίζει μπάσκετ, σπουδάζει, βοηθά τον πατέρα της στο βενζινάδικό του και εξερευνά τη σεξουαλικότητά της! Ο Τζοζέφ από τη μεριά του παράτησε τις σπουδές και εργάζεται ως ταξιτζής. Η Μαρί αρνείται πεισματικά να πλαγιάσει με τον Τζοζέφ και, όταν ένας άγνωστος, που ονομάζεται Γαβριήλ, της λέει πως θα μείνει έγκυος, ο φίλος της αρνείται να αποδεχτεί την εγκυμοσύνη της αφού η ίδια ισχυρίζεται πως είναι παρθένα! Από εδώ και πέρα συμβαίνουν διάφορά… αιρετικά αλλά εμπλέκονται και διάφοροι ακόμη χαρακτήρες που ανατρέπουν συθέμελα τις γραφές!
Αυτή είναι η ταινία «Χαίρε Μαρία» και η ματιά του Ζαν Λικ Γκοντάρ επάνω στην ιστορία της αμώμου συλλήψεως, που έκανε τον Πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β΄ να την καταδικάσει δημόσια.
Ελληνικό νουάρ στη Θεσσαλονίκη
Η ταινία μικρού μήκους «Άβανος» (2018) του Παναγιώτη Χαραμή και η ταινία μεγάλου μήκους «Ληστεία στην Αθήνα» (1969) του Βαγγέλη Σερντάρη θα προβληθούν τη Δευτέρα 22/4 στις 9μμ, στον κινηματογράφο Βακούρα.
Θα ακολουθήσει συζήτηση με θέμα «Από το παλιό στο νέο. Κοινωνική και τοπολογική ανθρωπογεωγραφία του ελληνικού φιλμ νουάρ». Συζητούν: ο σκηνοθέτης Παναγιώτης Χαραμής, η αναπληρώτρια καθηγήτρια Παιδοψυχιατρικής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, Ασπασία Σερντάρη, κόρη του Βαγγέλη Σερντάρη, και ο κριτικός κινηματογράφου Αλέξης Δερμεντζόγλου.
Apsny News
