Η δολοφονία της Κυριακής Γρίβα προκάλεσε σοκ. Έξω από το αστυνομικό τμήμα, ενώ είχε ζητήσει τη βοήθεια της αστυνομίας, καθώς συνοδευόταν από άνδρα φίλο της, παρότι είχε καταθέσει μήνυση και ασφαλιστικά μέτρα, αφού μίλησε για τη βία που υπέστη και έφυγε. Τη γυναικοκτονία αυτή τη ζήσαμε. Είδαμε καρέ καρέ τις τελευταίες στιγμές της, μας περιέγραψαν με κάθε λεπτομέρεια τις μαχαιριές και τα ουρλιαχτά που δεν μπόρεσαν να παίξουν στον αέρα, ακούσαμε τον τρόμο στα τελευταία λεπτά της ζωής της. Η πολιτική συζήτηση πιάστηκε από το κομμένο νήμα της ζωής της Κυριακής Γρίβα. Όπως συμβαίνει σε κάθε έγκλημα που ταράσσει την κοινωνία.
Η κυβέρνηση αρνείται να αναγνωρίσει νομικά τον όρο «γυναικοκτονία», αφού όπως επιχειρηματολογεί για τη δολοφονία προβλέπεται η ανώτατη ποινή, τα ισόβια, και επομένως δεν έχει παραπάνω. Και πράγματι όταν η συζήτηση περιορίζεται στην ποινική αντιμετώπιση του εγκλήματος, δεν έχει κάτι παραπάνω (και γιατί να έχει;) -εκτός αν δούμε την ποινή του χημικού ευνουχισμού ή ακόμα και επαναφορά της θανατικής ποινής, που και αυτές οι προτάσεις κανονικοποιούνται όλο και συχνότερα στο δημόσιο λόγο. Όμως, η καταχώρηση της πράξης ως έγκλημα δεν σημαίνει μόνο ποινή. Δεν πρόκειται για τιμοκατάλογο. Η αναγνώριση της γυναικοκτονίας δίνει ορατότητα σε ένα κοινωνικό φαινόμενο και αυτό υποχρεώνει την Πολιτεία να ορίσει πολιτικές αντιμετώπισής της. Και άρα να δει τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία.
Η κυβέρνηση αυτή, όπως και η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας εν γένει, αντιμετωπίζει το έγκλημα μονάχα με όρους καταστολής, διότι αυτή είναι η ιδεολογική της κατεύθυνση. Το εργαλειοποιεί, την ίδια στιγμή που κατηγορεί σύσσωμη την αντιπολίτευση, και την κοινωνία υπόρρητα, ότι εργαλειοποιεί κάθε φορά άλλα εγκλήματα. Έγκλημα είναι ό,τι αναγνωρίζει ως τέτοιο η εξουσία. Και αυτή η κυβέρνηση όπως δεν ορίζει έγκλημα την γυναικοκτονία, έτσι εγκληματοποιεί -και με νόμο- κοινωνικές τάξεις (φοιτητές, μαθητές, απεργοί, συλλογικότητες, καταλήψεις, κ.λπ), αποεγκληματοποιεί -και με νόμο- πράξεις (καταπάτηση αιγιαλού, αυθαίρετη δόμηση, το «φακελάκι», αισχροκέρδεια, μαύρη και απλήρωτη εργασία, κ.λπ.). Η ΝΔ τα τελευταία πέντε χρόνια είναι απαρέγκλιτα προσηλωμένη στο στόχο της και κάθε της νομοθέτημα αποτελεί μία ψηφίδα ακόμα για την ολοκλήρωσή του. Σε αυτό δεν χωρά η αντιμετώπιση της βίας, αντίθετα την εξυπηρετεί να την αφήσει να συμβαίνει.
Apsny News
