H κατασκευή, που μνημειώνει αναθεματίζοντας τους «εχθρούς», τοποθετήθηκε στο Μουσείο Ιστορίας της ΑΕΚ. Tο Μουσείο βρίσκεται μέσα στο γήπεδο της ομάδας. Και όμως, το θέμα δεν έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο, αλλά με τον εκφοβισμό, τη στοχοποίηση προσώπων, την ασυδοσία ενός ολιγάρχη στο φέουδό του, την καλλιέργεια της οπαδικής βίας, και, εν τέλει, τη δημοκρατία.
Μιλάω για τη στήλη που βρίσκεται σε μια γωνιά του Μουσείου της ΑΕΚ, το οποίο εγκαινιάστηκε το προηγούμενο Σάββατο. Πάνω πάνω, με κεφαλαία, διαβάζουμε: «Αυτοί ΗΘΕΛΑΝ να ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ τα ΟΝΕΙΡΑ μας». Από κάτω, φωτογραφίες των κεφαλιών του πρώην δημάρχου Νέας Φιλαδέλφειας Άρη Βασιλόπουλου, του πρώην δημοτικού συμβούλου Θανάση Μάλλιου, των πρώην υπουργών Παναγιώτη Λαφαζάνη και Πάνου Σκουρλέτη. Στη συνέχεια, ένα κείμενο, ελληνικά και αγγλικά, καταγγέλλει πως οι τέσσερις έκαναν «υστερόβουλα» ό,τι μπορούσαν για να ματαιώσουν την κατασκευή του γηπέδου, καταλήγοντας ότι, εξαιτίας τους, «εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες Ενωσίτες, δεν πρόλαβαν να ζήσουν αυτή την ασύγκριτη χαρά, δεν είδαν την πολυαγαπημένη τους ΑΕΚ να επιστρέφει στο σπίτι της. Έφυγαν από τη ζωή με τον καημό του ανεκπλήρωτου. ΤΟ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ να μην ξεχάσουμε ποτέ αυτούς που προσπάθησαν να σκοτώσουν το όνειρό μας».
Η στήλη/αφίσα ξεχειλίζει μίσος: με όσα λέει, όσα υπαινίσσεται, με την αισθητική, το μήνυμα που εκπέμπει, την τοποθέτησή της αυτή καθαυτή. Το να αναρτάς δημόσια φωτογραφίες κάποιων (οι δύο μάλιστα ζουν στη Νέα Φιλαδέλφεια), κατονομάζοντας και καταγγέλλοντάς τους, είναι ο ορισμός της στοχοποίησης. Ακόμα πιο επικίνδυνα, όμως, είναι τα κρυμμένα μηνύματα. Το format με τα κεφαλαία γράμματα και τα κεφάλια παραπέμπει ευθέως σε επικήρυξη: «WANTED DEAD or ALIVE». Η παρουσία του θανάτου είναι διπλή. Από τη μια, με το κεφαλαιογράμματο ΣΚΟΤΩΣΑΝ (τα όνειρά μας, αλλά η εντύπωση της δολοφονίας εντυπώνεται) και, από την άλλη, με την επίκληση των «εκατοντάδων ή και χιλιάδων» νεκρών που δεν πρόλαβαν. Σημειολογικά, οι τέσσερις εικονογραφούνται ως δολοφόνοι. Σε αυτό το υπόβαθρο υποβόσκει η απειλή: αν κάποιοι ευθύνονται για τέτοιες φρικτές πράξεις, τους αξίζει αντίστοιχη τιμωρία.
Τα γήπεδα δεν είναι τόπος μετριοπάθειας και καταλλαγής, θα αντέτεινε κανείς. Είναι χώροι όπου κυριαρχεί το πάθος, η σύγκρουση με τον αντίπαλο, το βασίλειο του εξευτελισμού και της βίας. Αυτό ακριβώς, όμως, είναι το πρόβλημα: το «μνημείο» έρχεται να ρίξει λάδι στη φωτιά της οπαδικής βίας, να θρέψει το μίσος, τη στιγμή που αυτό έχει πάρει δολοφονικές διαστάσεις. Και μάλιστα με την πιο θεσμική μορφή: δεν έχουμε κάποιους «θερμοκέφαλους» την ώρα της αναμέτρησης, ούτε καν οργανωμένους οπαδούς ή συνδέσμους. Πρόκειται για κεντρική επιλογή του Δ. Μελισσανίδη και της ΑΕΚ, που γίνεται εν ψυχρώ, πολλά χρόνια μετά, σε τόπο επίσημο και με τρόπο μόνιμο.
Ας νιώσουμε λίγο ακόμα το κλίμα: σε ημιεπίσημο σάιτ της ΑΕΚ (aek365.org), αφού παρουσιαστεί και εκθειαστεί η στήλη, διαβάζουμε ότι σε άλλη «ειδική προθήκη» του Μουσείου θα υπάρχει και ο Αλέξης Κούγιας (σ.σ.: αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού) ως πτυελοδοχείο. Δεν ξέρω αν το δημοσίευμα είναι πραγματικό ή «χιουμοριστικό», μας βοηθάει όμως να καταλάβουμε ότι το θέμα δεν σχετίζεται με τα πρόσωπα. Ο Κούγιας είναι μια από τις αθλιότερες μορφές του δημόσιου βίου, ωστόσο η δημόσια απεικόνισή του ως «πτυελοδοχείου» προσβάλλει την ανθρώπινη υπόσταση.
Ο Δ. Μελισσανίδης, σχεδόν μια δεκαετία μετά και ενώ η ιστορία έχει λήξει θριαμβευτικά γι’ αυτόν, χορεύει επί «πτωμάτων». Διατρανώνει έτσι ότι αυτός είναι ο πανίσχυρος φεουδάρχης, και όποιος τόλμησε να τον αμφισβητήσει πέφτει στο πυρ το εξώτερον (Και ας μην ξεχνάμε ότι οι τέσσερις διασύρονται, επειδή, ανεπιτυχώς όπως έδειξαν τα πράγματα, προσπάθησαν να βάλουν κάποιους όρους, υπερασπιζόμενοι το δημόσιο συμφέρον). Το μήνυμα ισχύει για όλες τις υποθέσεις στις οποίες εμπλέκεται ο Μελισανίδης, εντός και εκτός Νέας Φιλαδέλφειας, εντός και εκτός γηπέδων. Η απειλή είναι ισχυρή: Ποιος αντέχει να δει το κεφάλι του στην κοινή θέα, κρεμασμένο στα μανταλάκια;
Οι αντιδράσεις είναι εξαιρετικά υποτονικές. Ανακοίνωση έβγαλε μόνο η Νέα Αριστερά, η κυβέρνηση –που κατά τα λοιπά ξιφουλκεί εναντίον της οπαδικής βίας– τηρεί σιωπή ασυρμάτου, ενώ το θέμα είναι ανύπαρκτο, αν εξαιρέσουμε –όχι τυχαία– τα μίντια Μαρινάκη. Δεν ξέρω ποιος από τους δύο πιθανούς λόγους είναι πιο ανησυχητικός: η υπόκλιση στον ολιγάρχη ή ο φόβος για την απώλεια ψήφων.
Χρειάζεται άμεση αντίδραση. Όχι από όσους στοχοποιούνται και τους φίλους τους ή τους αντιπάλους του Μελισσανίδη, αλλά από πολύ περισσότερους, πρόσωπα και θεσμικούς παράγοντες, φορείς, τον δήμο και ασφαλώς την κυβέρνηση. Ακριβώς επειδή η υπόθεση πλήττει στον πυρήνα της την ελεύθερη έκφραση και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τροφοδοτεί το μίσος, τη βία και τον φανατισμό. Πρέπει να σταματήσουμε αυτό τον επικίνδυνο φαύλο κύκλο πριν γίνει ανεξέλεγκτος.
ΥΓ. Αξίζουν πολλά εύγε στη Νέα Αριστερά. Το να τα βάζεις με μια ομάδα κοστίζει σε ψήφους, όπως δυστυχώς έχει αποδειχθεί επανειλημμένα. Και όμως αντέδρασε, και συνεχίζει. Μπράβο και πάλι μπράβο.
Apsny News
